SOWA OPAC : Cenrum Kultury Gminy Łomża

113112

Książka

W koszyku

oceń

Żerca / Katarzyna Berenika Miszczuk. - Warszawa : W.A.B. - Grupa Wydawnicza Foksal, 2017. - 494 strony ; 21 cm.

(Kwiat paproci / Katarzyna Berenika Miszczuk ; 3)

Autor

Miszczuk Katarzyna Berenika (1988- ). Miszczuk Katarzyna Berenika (1988- ). Kwiat paproci ;

Gatunek

Powieść

Trzeci tom fantastycznej polskiej serii książkowej "Kwiat Paproci". Przekonaj się, co tym razem czeka Gosię. Za Gosią na szczęście jest już Noc Kupały, której dziewczyna na pewno nie wspomina zbyt dobrze. Co więcej, wciąż przecież ciąży nad nią dług, który zaciągnęła u Swarożyca. Gosia wie, że kiedyś będzie musiała go spłacić, co wcale nie będzie ani łatwe, ani przyjemne, jednak póki co stara się, żeby o tym nie myśleć. Tymczasem to dopiero początek kłopotów. Nie dość, że Mieszko gdzieś zniknął i nikt nie potrafi odpowiedzieć na pytanie, gdzie obecnie przebywa, to jeszcze w wiosce zjawia się młody żerca, który bez zawahania wsparłby w potrzebie młodą szeptunkę, która została przecież zupełnie sama. Pojawia się kolejny problem, bo rusałce Sławie grozi ogromne niebezpieczeństwo. A wszystko przez bezwzględnego myśliwego, który uparcie tropi istoty nadprzyrodzone. Gosia musi puścić w niepamięć to, co zrobiła jej przyjaciółka i wyruszyć z pomocą. Czy jednak uda się zapobiec ewentualnemu nieszczęściu?

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Kupiski

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.162.1-3 (1 egz.)

Pniewo

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.162.1-3 (1 egz.)

Podgórze

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.162.1-3 (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga ogólna

Seria Kwiat paproci. Tom 1 pt.: Szeptucha, tom 2 pt.: Noc Kupały.

Recenzje:

Katarzyna Berenika Miszczuk jest moim strzałem w ciemno na zły humor. Parę lat temu zaserwowała mi wiele przyjemnych i uśmiechniętych chwil swoją serią o Wiktorii i jej perypetiach tak w piekle jak i w niebie, a teraz rozpogadza mi ponure chwile historią Gosławy uwikłanej z nieczyste potyczki słowiańskich bogów.
Pierwsze dwa tomy czytałam już jakiś czas temu i miałam lekką obawę, czy aby na pewno wszystko będę pamiętać. (...) I faktycznie, momentami musiałam się mocno namyślić (kim była ta Żywia!?), ale ogólny sens historii mi nie uciekł, zatem pozostałe części musiały sprawić mi sporo przyjemności, bo nie wyrzuciłam ich z pamięci.
W trzeciej części Gosia powoli staje się "swoją" w Bielinach i coraz żadziej myśli o powrocie do Warszawy. Po tragicznej śmierci Mszczuja czuje w sobie wiele zwątpienia, niezgody i wciąż obwinia się o to, co się wydarzyło. Na dodatek jej chłopak (no właśnie, chłopak?) zniknął gdzieś z ciałem swojej byłej, a do wioski przyjeżdża nowy młodzieniec, który szybko wpada w oko wszystkim dziewczętom w okolicy. Jakby tego było mało obok wciąż kręci się Swarożyc, który ewidentnie czegoś od Gosi chce, ale jakoś nie chce powiedzieć czego - faceci!
Książka ma prawie pół tysiąca stron i niestety nie cała jest wypełniona wartką akcją. Zwłaszcza na początku wszystko się bardzo rozłazi i skupia na przydługich dialogach. Gdzieś od połowy wszystko nabiera rozpędu. Powraca Mieszko, wokół zaczyna krążyć groźny dla pomniejszych demonów Myśliwy (którego tożsamości domyśliłam się zaraz po tym, gdy się pojawił - szkoda), a Gosia zostaje rzucona na głęboką wodę w swojej pracy, bo Baba Jaga wyjeżdża na waka...pielgrzymkę.
Parę zagadek z poprzednich tomów uzyskuje tu swoje odpowiedzi, ale na ich miejsce od razu pojawiają się kolejne i to naprawdę sporego kalibru. Swarożyc w końcu mówi, co Gosia będzie musiała dla niego zrobić i jest to szalenie trudne zadanie. Co więcej, jej Matka sygnalizuje, że będą musiały p o w a ż n i e p o r o z m a w i a ć, a ten zwrot nigdy nie zwiastuje niczego dobrego.
I właśnie dlatego cieszę się, że zwlekałam z lekturą tej książki tak długo. Bo gdybym musiała teraz czekać na finałowy tom przez dłuższy okres czasu to jak nic zaczęłabym świrować, ot co!
Czy jest to książka zasługująca na miano "Najlepszej książki 2017", jaki to tytuł zdobyła ona na portalu LubimyCzytać? Hm, średnio. Jest przyjemna, lekka i zabawna, ale zdecydowanie nie jest to powieść wybitna. Co więcej, mam wrażenie, że pierwszy tom był nawet ocipinkę lepszy od tego.
Ale! Teraz pora na lekturę IV tomu. Liczę na fajerwerki!